Podstawą wszystkich dróg jest warstwa żwiru; znajduje się pod kamieniem, betonem, płytkami

Ogólny wygląd domu i ogrodu dopełniają chodniki, płytki ogrodowe, taras lub podjazd. Powinny być również bezpieczne i łatwe w utrzymaniu dla użytkowników. Jak wybrać materiał na utwardzone nawierzchnie w ogrodzie i wokół domu?

Jeśli chodzi o ścieżkę do domu, przy domku letniskowym wystarczy ułożyć ją z pojedynczych kamieni: W krajobrazie umieszczamy elementy z kamienia naturalnego, płytek lub drewna. W przypadku takiej ścieżki z pojedynczych kamieni płytki lub kamienie układa się w odległości około 60–70 cm od środka obu elementów, ponieważ odległość ta odpowiada długości kroku. Usunąć trawę i wysypać powierzchnię piaskiem. Wszystko po to, aby powierzchnia kamienia znajdowała się około 2 cm poniżej poziomu trawnika.

Przy klasycznym miejskim domu rodzinnym większość użytkowników pierwszeństwo daje ścieżce kompaktowej. Jej twarda nawierzchnia bywa najczęściej

·        z betonu wylewanego (ze względu na cenę),
·        z kamienia,
·        z ceramiki,
·        z drewna,
·        z mrozoodpornych cegieł o niskiej nasiąkliwości. 

Niektórzy potrzebują tylko miękkiej powierzchni, takiej jak żwir lub tłuczeń kamienny. Na drogę do garażu można zastosować również płytę ażurową z betonu lub tworzywa sztucznego.

Kamień naturalny

Dla tych, którzy szczycą się pięknym ogrodem i nie muszą przede wszystkim brać pod uwagę ceny, kuszącym rozwiązaniem wydaje się być ścieżka lub utwardzona powierzchnia wykonana z kamienia naturalnego – najczęściej łupka, piaskowca lub wapienia. Kamienne płyty lub płytki powinny mieć grubość około 50-70 mm, zwykle układane są luzem.

Nawet w większych formatach oraz w dążeniu do zachowania „naturalnego¨ stylu drogi nie można jednak położyć kamienia tak po prostu na trawie. Najpierw używamy warstwy żwiru o wysokości około 10 cm i pokrywamy ją piaskiem, wypełniamy szczeliny między kamieniami suchą mieszanką piasku i cementu w stosunku 1:1 i „dostosowujemy¨ szczotką. Aby ułatwić koszenie trawnika, powierzchnia ścieżki powinna znajdować się około 2 cm poniżej poziomu trawnika wokół niej.

Inna możliwość to granit – kostki granitowe układamy ściśle obok siebie na piasku i łączymy je równo jak płyty kamienne. Z uwzględnieniem żywotności cena jest również akceptowalna.

Żwir

Powierzchnie żwirowe wyglądają naturalnie, oferując wiele opcji. Jednak na lekko pogłębionej i wypoziomowanej powierzchni należy najpierw użyć nietkany materiał, aby chwasty zbytnio nie przerastały na górze, a jednocześnie woda spływała w dół, a dopiero potem sypiemy żwir na wysokość 4 do 5 cm. Dolna warstwa groziłaby odsłonięciem tkaniny, w głębszych mogą zaczepić się chwasty.

Wybór żwiru jest duży: od szarego kruszonego granitu, przez szaro-niebieski przemyty żwir rzeczny lub biały kruszony wapień po kruszoną skałę. W przypadku dróg, z których będziemy często korzystać, możliwe jest umieszczenie folii polietylenowej w pogłębionej podstawie, a na niej ok. 8-centymetrowej warstwy zagęszczonego grubego żwiru. 

Pokrywamy go około pięciu centymetrami drobnego żwiru. Wszystko musi być starannie zagęszczone lub przewalcowane.