Kamienne i żwirowe ścieżki w ogrodzie

Żwirowa ścieżka do altanki

W porównaniu na przykład do ścieżek „murowanych¨ lub wykonanych z kostki brukowej układanie ścieżek żwirowych jest zarówno łatwiejsze, jak i szybsze. Można też to zrobić samemu – wystarczą podstawowe narzędzia, czas i brak przeciwwskazań do pobrudzenia sobie rąk. 


Na początku należy ustalić, gdzie w ogrodzie będzie przebiegać żwirowa ścieżka i jaka będzie jej szerokość. Nie wystarczy tylko połączyć dwa miejsca, w których ścieżka ma się zaczynać i kończyć. Należy również pomyśleć o aspekcie estetycznym. Szerokość samej ścieżki powinna odpowiadać nie tylko jej przeznaczeniu, ale także kształtowi i wielkości ogrodu. Jeśli to ścieżka, z której będziesz korzystać codziennie jako z głównego dojścia do domu, lepiej wybrać szerokość, po której dwie osoby będą mogły komfortowo iść obok siebie – czyli około 100-120 cm. Jeśli jest to jednak ścieżka w ogrodzie prowadząca np. do altany lub domku ogrodowego itp., gdzienie będzie się przemieszczać codziennie wiele osób, możemy wybrać mniejszą szerokość 60-90 cm, co również pozwoli zaoszczędzić na ilości materiału. 

Wybieramy kształt ścieżki w zależności od użytego materiału, ale także otoczenia. Jeśli ścieżka ma się pojawić w otoczeniu nowego budynku lub nowoczesnego domu z ponadczasowymi materiałami i ogrodem z mniejszą ilością zieleni, wybierzemy prosty kształt ścieżki i prostokątne połączenia z inną częścią domu lub tarasem. I odwrotnie, zakrzywiona ścieżka z zakrzywionymi liniami będzie bardziej odpowiedni dla terenu bogatego w zieleń, rośliny, a nawet skalniaki. 

Gnejs Antik AG81 kamień na ścieżki

Idealnym rozwiązaniem jest oznaczenie trasy ścieżki na ziemi, na przykład za pomocą kredy, palików i sznurka lub farby w sprayu. W przypadku szerszej zakrzywionej ścieżki można zaznaczyć środek, a następnie zmierzyć krawędzie od tego miejsca. Jeśli ścieżka jest wąska, możemy zaznaczyć jedną krawędź na wprost i zmierzyć drugą krawędź w żądanej odległościod niej.  

Jednak zakrzywione ścieżki nie powinny być zbytnio przedłużane, zarówno aby nie zepsuć ogólnego wyglądu ogrodu (zwłaszcza mniejszego), jak i aby zapobiec sytuacji, w której ścieżka nie będzie dobrzesłużyć swojemu celowi.

Mamy więc już trasę, po której będzie prowadzić żwirowa ścieżka. Dochodzimy do najistotniejszej części pracy, której wykonanie będzie decydujące dla wyglądu, a przede wszystkim trwałości i praktyczności ścieżki w przyszłości. W tym momencie nie można zlekceważyć przygotowań ani oszczędzać kilku euro, pomijając którykolwiek z kroków lub materiałów. Zemści się to w przyszłości, gdy nawierzchnia będzie trudniejsza w utrzymaniu lubbędzie miała niezadowalające cechy.

Na początek należy wykonać wykop zgodnie z wytyczoną trasą ścieżki. Wykop ten powinien mieć co najmniej 10 cm głębokości dla ścieżek mniej uczęszczanych, natomiast dla ścieżek bardziej uczęszczanych wybieramy większą głębokość wykopu – do 20 cm. Dno wykopu powinno być nachylone co najmniej 1 cm na 1 m, a w przypadku szerszych ścieżek można utworzyć lekko łukowate dno w środku wykopu ze spadkiem w kierunku krawędzi ścieżki. Gwarantujemy w ten sposób odwodnienie dolnej leżącej poniżej warstwy nawierzchni. 

Do wykonania warstwy podkładowej można użyć piasku w przypadku mniej obciążonych nawierzchni lub kruszywa o większej frakcji. Co niezwykle istotne, to dobrze zagęścić warstwę podkładową, najlepiej spryskując ją wodą, aby uzyskać twardą, spójną i przepuszczalną podkład. 

Jeśli zdecydowaliśmy się na położenie w naszymogrodzie ścieżki żwirowej, jej integralną częścią powinna być geowłóknina lub włóknina. Ta ostatnia pełni w przypadku ścieżek żwirowych kilka funkcji. Po pierwsze, zapobiega wyrastaniu chwastów z dolnych warstw, co pozwoli nam zaoszczędzić sporo czasu w przyszłości. Chwasty, które zakorzeniają się tylko w górnej warstwie żwiru, znane jako samosiejki, można następnie łatwo wyrwać, ponieważ nie są one zakorzenione w warstwie podkładu lub ziemi. Geowłóknina zapobiega również „zapadaniu się¨ lub wciskaniu warstwy żwiru w podłoże i mieszaniu różnych warstw. Dzięki temu cała konstrukcja nawierzchni jest bardziej stabilna i gęstsza. 

Włókninę umieszcza się na dnie wykopu lub między warstwą podkładową a górną warstwą kruszywa. W trakcie kupowania tkaniny warto zastanowić się nad kolorem kamienia, który zostanie zastosowany jako warstwa bazowa, i odpowiednio dobrać kolor samej tkaniny. Jeśli zamierzasz użyć ciemniejszego kamienia, wybierz czarną lub brązową tkaninę i odwrotnie, jeśli zamierzasz użyć jaśniejszego kamienia, lepiej byłoby użyć również białej tkaniny. 

Prosta żwirowa ścieżka - ilustracja

Mamy więc gotowy i wzmocniony wykop, wiemy, żemusimy użyć geowłókniny, ale co z górną warstwą, po której się chodzi? Najprostszą i najtańszą wersją jest użycie żwiru lub otoczaków naturalnego kamienia. Nie jest to jednak jedyna opcja wykonania ścieżki w ogrodzie z kamienia. 

Możliwe jest na przykład umieszczenie w żwirze kamieni ścieżkowych. Są to większe kamienne „płyty¨, z reguły o średnicy od 40 cm w górę, które są umieszczane w odległości kroku. W ten sposób powstaje unikalna ścieżka, która jest nieco bardziej praktyczna w porównaniu do wersji z samym żwirem, a także zapewnia nieco bardziej naturalne wrażenie niż sama żwirowa ścieżka. Oczywiście duże kamienie można również umieścić bezpośrednio w ziemi, aby nie były otoczone żwirem, ale trawą. Jednak idealnym rozwiązaniem jest również utwardzenie podłoża pod samymi kamieniami i utworzenie podłoża ze żwiru lub piasku oraz osadzenie kamieni w ziemi tak, aby ich krawędzie były wyrównane z otaczającą powierzchnią. Późniejsze koszenie trawy będzie wówczas bezproblemowe. 

Inną coraz bardziej popularną opcją jest użycie różnych plastikowych kostek brukowych, które można następnie pokryć żwirem. Sąto zwykle kwadratowe bloki płytek o wysokości około 4-5 cm, składające się z„komórek¨ o różnych kształtach (sześciokąt, kwadrat, koło itp.), w których następnie umieszcza się żwir lub trawę. Do zalet tego rozwiązania należy to, że utworzona w ten sposób powierzchnia może być również wykorzystywana jako podjazd lub parking. Może to być dla Ciebie idealne rozwiązanie, jeśli planujesz żwirową nawierzchnię lub drogę. 

Krawężniki to ostatni, ale równie ważny aspekt, o którym należy pomyśleć podczas układania żwirowej ścieżki. Są one bardzo ważne w tego typu ścieżkach, ponieważ żwir ma tendencję do wypychania się na boki. To właśnie temu skutecznie zapobiegają krawężniki, a możliwe jest użycie na przykład ciętych krawężników kamiennych lub plastikowych krawężników ukrytych, które są bardzo łatwe w obsłudze podczas instalacji. 

Dzięki prawidłowemu zastosowaniu krawężników uzyskujemy większą trwałość i wytrzymałość nawierzchni, a wraz z nią zpewnością poprawiamy jej wygląd. Zapobiegniemy w ten sposób nadmiernemu osuwaniu się kamieni na trawę, a ścieżka będzie mieć bardziej regularny kształtz wyraźną i prostą krawędzią. 

Zwłaszcza od gustu zależy wybór odpowiedniego rodzaju kamienia na nawierzchnię, ale także na warstwę podkładową. Żwir ma nieco lepsze właściwości ze względu na swój kształt i będzie mocniejszy jako warstwa wierzchnia, ale oczywiście możemy również użyć otoczaków.  

Do niezwykle popularnych rodzajów należą naprzykład kora kamienna, żwir typu atlas, granit lub różne rodzaje wapienia – z których wszystkie są dostępne zarówno jako żwiry, jak i otoczaki. Tak więc to Ty decydujesz, który rodzaj kamienia jest odpowiedni i najlepiej pasuje do Twojego ogrodu.